Άγιε μου Νεκτάριε σε ευχαριστώ για τη βοήθειά σου.
Όταν γεννήθηκε το 1978 η μικρή μου αδερφή, οι γιατροί μετά από λίγους μήνες βρήκαν ότι έχει εξάρθρωση του ισχίου. Άρχισε τότε για τους γονείς μου ένας δύσκολος αγώνας για την θεραπεία του παιδιού τους. Πολύωρα ταξίδια στην Αθήνα με το μωρό, νοσοκομεία και ανείπωτη αγωνία για το αν θα γίνει καλά το παιδί.
Η μητέρα και ο πατέρας μου δε σταμάτησαν στιγμή να φροντίζουν τα δυο μεγαλύτερα παιδιά τους αλλά και να πηγαίνουν στους γιατρούς την αδελφή μου την οποία έπρεπε να έχουν συνεχώς αγκαλιά για δυο χρόνια περίπου, καθώς απαγορευόταν να περπατήσει το μωρό για να θρέψει καλά το ποδαράκι του.
Ένας καλός γείτονας τους δάνεισε ένα βιβλίο με θαύματα του Αγίου Νεκταρίου και οι γονείς μου προσευχήθηκαν πολύ. Το βιβλίο αυτό σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια και ήταν η αρχή της γνωριμίας μου με τον Άγιο.
Κάποιο βράδυ, η μητέρα μου διάβαζε με πίστη το βιβλίο και προσευχόταν για το παιδί της. Το άλλο πρωί γεμάτη δέος και χαρά είπε στον πατέρα μου: “Είδα στον ύπνο μου έναν γέροντα ιερωμένο και μου είπε: το παιδί θα γίνει καλά αλλά θα αργήσει”.
Την επομένη είχαν ραντεβού με τον ορθοπεδικό στην Αθήνα. Ο γιατρός, αφού έκανε την εξέταση είπε στους γονείς: Θα γίνει καλά, αλλά θα πάρει χρόνο! Ακριβώς τα λόγια του Αγίου! Έτσι κι έγινε. Η αποθεραπεία πήρε χρόνο αλλά όλα πήγαν κατ’ ευχήν.
Δοξάζουμε το όνομα του Αγίου που μας βοηθά όταν τον έχουμε ανάγκη.
Κ.Γ.Α
