Θέλοντας να κάνω γνωστό το θαύμα που βίωσα στο πετσί μου, θα το μοιραστώ με όλους σας…
Το 1999 ήμουν 31 ετών και εντελώς ξαφνικά έμεινα παράλυτη κουνώντας μόνο το κεφάλι μου. Οι γιατροί δεν ήξεραν καν τι έχω, όμως ήταν σίγουροι ότι δεν θα ξανακουνηθώ ποτέ. Τετραπληγία είπαν και βρήκαν έμφρακτο στον αυχένα. Έμεινα 6 μήνες στο νοσοκομείο, είχα τελείως τρελαθεί γιατί ήμουν χωρισμένη με ένα παιδί 5 χρονών και είχα μόνο τη μαμά μου να με φροντίσει.
Η θέληση μου να γίνω καλά και η αγάπη του Θεού με σήκωσε όρθια και τώρα περπατάω -όχι τέλεια- μα μπορώ να πω ότι ζω σαν άνθρωπος πια…
Το 2007, ήμουν ακόμα σ’ αυτήν την προσπάθεια, άρχισα ξαφνικά να έχω πανικούς, χωρίς κανένα λόγο, ενώ ποτέ, ακόμα και στα πολύ δύσκολα αυτό που με διέκρινε ήταν ψυχραιμία και δύναμη. Οι πανικοί κράτησαν 4 μήνες. Κάθε μέρα είχα ταχυκαρδίες, τρόμο, αδιέξοδο, δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω με άνθρωπο, νόμιζα ότι θα πεθάνω κάθε στιγμή. Με λίγα λόγια είχα τρελαθεί.
Μια νύχτα μέχρι στο νοσοκομείο έφτασα νομίζοντας ότι έχω πάθει έμφραγμα! Στο τέλος μου σύστησαν ψυχοφάρμακα, τα οποία βέβαια δεν πήρα ποτέ. Μια μέρα μια φίλη που ήξερε τι περνούσα μου έφερε το συναξάρι. Το άνοιξα και βρήκα μπροστά μου το βίο του Αγίου Νεκταρίου τον οποίο και διάβασα.
Τη νύχτα που πήγα για ύπνο, που σπάνια βέβαια κοιμόμουν, έκανα προσευχή στον Άγιο Νεκτάριο, παρακαλώντας τον να πάρει μακριά αυτή την κόλαση απ’ την ψυχή μου και το νου μου. Στ’ αλήθεια ζούσα μια κόλαση. Τη στιγμή μετά την προσευχή, είχα μια αίσθηση σαν να είχα τσιμπίδια στο κεφάλι που με τσιμπούσαν αλύπητα. Με κόπο κοιμήθηκα.
Την επόμενη μέρα σηκώθηκα περιμένοντας την έφοδο του πανικού, όπως κάθε μέρα τους τελευταίους 4 μήνες. Ο πανικός δεν ξαναφάνηκε πότε… Όμως ποτέ…
Ο Άγιος Νεκτάριος είναι ένας ζωντανός Άγιος και ακούει τις προσευχές μας. Θαύμασα, τον αγάπησα βαθιά και από τότε όποτε τον έχω επικαλεστεί δε μ’ έχει απογοητεύσει ποτέ.
Ας μας προστατεύει η χάρη του!
Σαμαρίδου Ανθή
