Ήταν κάποτε μια κοπέλα που ταλαιπωρούνταν μέρα νύχτα από ένα δαιμόνιο. Οι δικοί της την είχαν πάει σε πληθώρα γιατρών χωρίς να μπορέσουν να την βοηθήσουν ουσιαστικά. Ακόμα και ιερείς είχαν σηκώσει ψηλά τα χέρια. Το δε δαιμόνιο, συχνά πυκνά, μιλώντας μέσω της κοπέλας διαβεβαίωνε τους πάντες ότι όλοι τους οι κόποι είναι μάταιοι και ότι μόνο ο «Νυχάς» θα μπορούσε να το διώξει από το σώμα του κοριτσιού.
Κάποια στιγμή οι οικείοι της νεαρής, αποφάσισαν να στραφούν και στον Άγιο Νεκτάριο. Έτσι, μια μέρα, πήραν το κορίτσι και πήγαν να προσκυνήσουν τον τάφο του Αγίου, στο μοναστήρι της Αίγινας. Μόλις πλησίασαν τον τάφο, το κακό πνεύμα άρχισε να φωνάζει μέσω του κοριτσιού «Ο Νυχάς, ο Νυχάς, αλίμονο μου».
Την επομένη, στην λειτουργία, το κορίτσι έπεσε αναίσθητο. Όταν, δε, συνήλθε μετά από μερικά λεπτά, είχε απαλλαγεί από το κακό πνεύμα. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε κάνει ακόμα ένα θαύμα.
Όταν μετά από καιρό άνοιξαν τον τάφο του Αγίου (τον άνοιξαν αρκετές φορές μετά την κοίμηση του) διαπίστωσαν ότι τα νύχια του είχαν μεγαλώσει σαν να ήταν εν ζωή. Αυτόν τον «Νυχά» φοβόταν το κακό πνεύμα που είχε καταλάβει το σώμα της κοπέλας.
