Γράφω αυτές τις γραμμές με πολύ συγκίνηση, πίστη κι ελπίδα.
Ήταν τον περασμένο Μάρτη (2012), όταν τα αποτελέσματα της μαγνητικής της μητέρας μου έδειξαν καρκίνο στο κεφάλι, στους πνεύμονες, στο επινεφρίδιο και ίσως στα κόκκαλα… δύο μήνες ζωή, τόσο της δίνει ο γιατρός… Ο αγώνας της δεν ήταν καινούριος. Το καλοκαίρι του 2000 είχε γίνει η αρχική διάγνωση, καρκίνος στο μαστό. Ο γιατρός τότε είχε δώσει διάρκεια ζωής τρία χρόνια.
Η μάνα μου, όμως, από τότε είχε πίστη στο Θεό και όρεξη για ζωή…
Το Δεκέμβριο του 2010 διάγνωση καρκίνου της μήτρας, ακολουθεί χειρουργείο και αφαίρεση της μήτρας και του μεγαλύτερους μέρους των λεμφαδένων. Νέος Γολγοθάς που τον υπομένει με εγκαρτέρηση. Τον Αύγουστο του 2011 νέο χειρουργείο, μετάσταση στην ουροδόχο κύστη. Την ανοίγουν και την κλείνουν γιατί δεν μπορούσε να χειρουργηθεί, χωρίς να αφαιρεθεί η ουροδόχος. Θα το παλέψουμε με ακτινοβολίες και πίστη. Στις επόμενες εξετάσεις όλα καθαρά!!!
Μέχρι την απελπιστική διάγνωση του Μάρτη του 2012… τη θρηνούμε προκαταβολικά. Αλλά, εκείνη, για άλλη μια φορά μας δίνει το παράδειγμα. Σηκώνει το σταυρό της αγόγγυστα και με ελπίδα. «Γενηθήτω το θέλημά σου..» Χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, υπερθερμίες, εναλλακτικά φυτικά φάρμακα από Κίνα, Γερμανία, Αμερική.
Κι ένα βράδυ καλοκαιρινό, ο Άγιος Νεκτάριος στον ύπνο μου «Θα ρίξω Νέκταρ στη ζωή σου», μου λέει… Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τον είχα επικαλεστεί ποτέ μου, δεν γνώριζα τίποτε για το βίο του, για τα θαύματά του… Απλά ήρθε στον ύπνο μου φέροντας χαρμόσυνο μήνυμα. Αγκιστρώθηκα από αυτό.
Το άλλο απόγευμα βγάλαμε με τον άντρα μου τα παιδιά μας βόλτα. Σε ένα σπίτι γειτονικό με μια εκκλησούλα στην αυλή σταθήκαμε να πούμε δυο κουβέντες. Είχε χάσει το γιο του ο κυρ Φώτης. Του λέω για το όνειρο, μου λέει πως έχει την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου στο εκκλησάκι, μου τη δείχνει και είναι ίδιος με το όνειρό μου. Κλαίω με δάκρυα πίστης, κλαίει κι εκείνος και μου χαρίζει την εικόνα… Γυρίζω σπίτι και ψάχνω στο ίντερνετ, μπαίνω στην ιστοσελίδα σας, διαβάζω για τη ζωή του Αγίου και για τα θαύματά του… η πίστη μου μεγαλώνει… «είναι και άλλοι», σκέφτομαι.
Πάω την εικόνα στην μαμά μου, τη βάζει στο προσκέφαλό της… Νοέμβριος του 2012: μαγνητική πεντακάθαρη… ο γιατρός δεν το πιστεύει, αυτοϊαση λέει…
Περιμένω να δυναμώσει για να πάμε παρέα να προσκυνήσουμε τον Άγιο…
Αυτή τη στιγμή, η μάνα μου είναι ξανά στο νοσοκομείο… νέο χειρουργείο στις 11/01/2013… τα έντερα της ένα κουβάρι… γεμάτη η κοιλιακή χώρα… είμαι μακριά… έχω τρία μωρά παιδιά… η σκέψη μου είναι μαζί της και προσεύχομαι στον Άγιο Νεκτάριο για το καλύτερο, που εγώ ίσως να μην γνωρίζω… τον ευχαριστώ για την κάθε μέρα πέρα των δύο μηνών που της χάρισε… μέσα μου το θαύμα έχει συντελεστεί… ίσως να είναι η δική μου εγωιστική ανάγκη που τη θέλει ακόμη ζωντανή… είναι 59 ετών, νέα, αλλά με μια ζωή πλούσια σε αγάπη… ίσως να ήρθε η ώρα να αναπαυθεί μετά από 13 χρόνια διαρκούς αγώνα.
Την αγαπώ πολύ, θα προσεύχομαι γι’ αυτήν και ο Άγιος Νεκτάριος ας ρίξει για άλλη μια φορά το νέκταρ του, όπως αυτός το εννοεί…
Ε.Π.
