Ο γιος μου Στυλιανός ήταν πέντε χρονών, όταν έβγαλε έναν “καλόγερο”, γνωστό και και ως λοχνάρι (δοθιήνας), στο δεξί ματάκι του προς τη μύτη. Ο παιδίατρος χορήγησε μια σειρά από αντιφλεγμονώδεις αγωγές και αντιβιώσεις, επί έξι μήνες, χωρίς καμία βελτίωση.
Το φλεγμονώδες αυτό σπυράκι σταδιακά μεγάλωνε και σκλήραινε, και από ένα σημείο και μετά πίεζε και άρχισε να κλείνει το ματάκι του. Τότε ο γιατρός αποφάσισε να μας παραπέμψει σε παιδοχειρούργο και κλείσαμε ραντεβού για την επέμβαση.
Το πρωί της επέμβασης και ενώ είχαμε φτάσει στο λιμάνι του Πειραιά, η γυναίκα μου μου ζήτησε να σταματήσουμε και να στρίψουμε προς το καραβάκι για την Αίγινα. Πρότεινε να προσκυνήσουμε και να προσευχηθούμε στον Άγιο Νεκτάριο και να σταυρώσουμε με λάδι από το καντήλι του Αγίου το σπυράκι.
Έτσι και έγινε. Το βράδυ της ίδιας μέρας, ο “καλόγερος” που είχε φτάσει σε μέγεθος ρεβυθιού, άρχισε να μαλακώνει. Την επόμενη μέρα είχε εξαφανιστεί. Η σύζυγος μου κι εγώ ευχαριστήσαμε τον Άγιο για αυτή του την “επέμβαση” στο παιδί μας.
Το δεύτερο περιστατικό βοήθειας του Αγίου Νεκταρίου έχει να κάνει με τον αδελφό μου Ευάγγελο. Του είχε χορηγηθεί ένεση για φλεγμονή σε ευαίσθητο σημείο. Σταδιακά αυτό διογκωνόταν και σκλήραινε, και δεν ανταποκρινόταν σε καμία φαρμακευτική αγωγή. Είχε φτάσει στο μέγεθος αυγού, και ο αδελφός μου δεν μπορούσε να καθίσει, όταν λήφθηκε η απόφαση για χειρουργική επέμβαση.
Η σύζυγος του, Ελένη, επέμενε να σταυρώσει το σημείο με λάδι του Αγίου, αλλά ο Ευάγγελος, λόγω της μεγάλης ευλάβειας και του σεβασμού που τρέφει προς τους Αγίους, δεν δέχτηκε την πρόταση.
Ήταν Τετάρτη βράδυ, παραμονή της επέμβασης, και ο αδελφός μου έπεσε πρώτος να κοιμηθεί. Η Ελένη, όταν σιγουρεύτηκε ότι ο σύζυγός της είχε αποκοιμηθεί, τον πλησίασε αθόρυβα και πάνω στη πυτζάμα του στο σημείο της φλεγμονής, το σταύρωσε απαλά τρεις φορές με λάδι του Αγίου Νεκταρίου.
Το πρωί της επέμβασης (Πέμπτη) όταν σηκώθηκε ο αδελφός μου, αμήχανα, έβαλε το χέρι του στο πάσχον σημείο. Το θαύμα είχε γίνει. Ο όγκος που τόσο καιρό είχε ταλαιπωρήσει τον Ευάγγελο, εξαφανίστηκε σε μια νύχτα. Ο αδελφός μου χαρούμενος φώναξε τη γυναίκα του και εκείνη διστακτικά του διηγήθηκε τι είχε συμβεί.
Ο Ευάγγελος στις δέκα εκείνο το πρωί της Πέμπτης πήγε κανονικά στο ραντεβού με τον χειρούργο. Βλέποντας ο γιατρός το σημείο, αναφώνησε: “Ευάγγελε, υπάρχουν και άλλοι γιατροί, ανώτεροι από εμάς…”.
Ευριπίδης Στυλιανού Μύρικνας
