Θα ήθελα να σας διηγηθώ και τη δική μου εμπειρία όσον αφορά τη ζωντανή παρουσία του Αγίου Νεκταρίου στη ζωή μας.
Κάποια βροχερή μέρα με πολύ αέρα, στο γραφείο όπου εργάζομαι, συνέβη να ξεκολλήσει μια τζαμαρία και να σπάσει ακριβώς πάνω στην καρέκλα όπου εργαζόταν κάποιος συνάδελφος, ο οποίος είχε σηκωθεί προ λίγων λεπτών από εκεί και γλίτωσε τον βέβαιο θάνατο «ως εκ θαύματος» όπως είπαμε όλοι στο γραφείο.
Μετά το πρώτο «σοκ» που πάθαμε, του είπα να ψάξει να δει ποιος Άγιος γιόρταζε εκείνη την ημέρα, γιατί πραγματικά επρόκειτο για θαύμα που την γλίτωσε. Την επομένη 10/11/2009 μου είπε πως ήταν του Αγίου Νεκταρίου και μάλιστα πως ανακάλυψε μετά από συζήτηση με τη γιαγιά του, ότι είχαν και κάποια συγγένεια με τον Άγιο, ήταν μακρινός θείος του. Αυτή ήταν και η πρώτη γνωριμία μου με τον Άγιο Νεκτάριο, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσα μέχρι τότε.
Ακριβώς μετά από ένα χρόνο, τον Οκτώβριο, θα χειρουργούσαμε το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά μου στο Λονδίνο, στην σπονδυλική στήλη για μια πάθηση («καθηλωμένο τελικό νημάτιο» με αποτέλεσμα βαριάς μορφής σκολίωσης) που το ταλαιπωρούσε από τότε που γεννήθηκε (15 χρόνια). Επρόκειτο για σοβαρή εγχείρηση, την οποία περιμέναμε πολλά χρόνια για να γίνει, με αβέβαιο αποτέλεσμα και με τον κίνδυνο της μόνιμης παράλυσης στα άκρα.
Φτάνοντας στην Αγγλία μέσα σε όλη την αγωνία μας, μας παρουσιάζονται εκεί προβλήματα στα χαρτιά που είχαμε από το ΙΚΑ της Ελλάδας και η εγχείρηση αναβάλλεται, με αποτέλεσμα να την προγραμματίσουν μετά από κόπους, στενοχώριες και βάσανα στις 09/11/2010, την ημέρα που γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου Νεκταρίου!
Το αποτέλεσμα της επέμβασης ήταν εκπληκτικό! Ο Άγιος έβαλε και πάλι το χέρι του! Να σημειώσω, χωρίς να παρεξηγηθώ, ότι την ημέρα που ήταν το αρχικά προγραμματισμένο χειρουργείο, έκαναν την ίδια επέμβαση, οι ίδιοι γιατροί σε ένα άλλο κοριτσάκι από τη Νιγηρία, το οποίο ξαναχειρουργήθηκε αργότερα, γιατί προκλήθηκε αναπηρία στα κάτω άκρα μετά την πρώτη επέμβαση και ταλαιπωρήθηκε πολύ μέχρι τελικά να αναρρώσει, δόξα τω Θεώ.
Ελένη Αργυριάδου Ακουαρόνε
