Το φθινόπωρο του 2015 διαγνώστηκα με καρκίνο στο νεφρό.
Στην γιορτή του Αγίου Νεκταρίου λοιπόν, είχα πάει στον Ιερό ναό Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα, πήρα και την ευχή του Γέροντα Νεκτάριου Βιτάλη.
Έκτοτε με μια σειρά από ευχάριστες εκπλήξεις (όπως το γεγονός ότι κατά την εγχείρηση ο γιατρός βρήκε πολύ καλύτερη εικόνα από ό,τι δείχνανε οι αξονικές και ο υπέρηχος), δίνω την μεγάλη μου μάχη και με την βοήθεια του θεού όλα πάνε καλά.
Τον Μάρτιο του 2016 λοιπόν επισκέφτηκα στην Αίγινα την Μονή. Προσκυνήσαμε τον τάφο του Αγίου Νεκταρίου, πήραμε και αγίασμα. Στη συνέχεια πήγαμε στην εκκλησία από κάτω που είναι το χέρι του Αγίου Νεκταρίου. Είδα την σύζυγο μου να σκύβει στο σημείο που είναι το χέρι του Αγίου και να βάζει το αυτί της να ακούσει, και μετά να προχωράει.
Εντελώς εθιμοτυπικά, χωρίς να περιμένω κάτι, την ακολούθησα και έκανα την ίδια κίνηση. Άρχισα να ακούω χτύπους ρυθμικά με μια μορφή ήχου σαν καρδιάς, αλλά με μηχανική μορφή. Σήκωσα το κεφάλι είδα ότι δεν υπήρχε άλλος στο δωμάτιο εκτός από την γυναίκα μου που στεκόταν μακρυά.
Ξαναβάζω το αυτί μου και ακούω τον ίδιο ήχο να συνεχίζεται. Τότε είπα στην γυναίκα μου να έρθει να βάλει το αυτί της εκεί, ως που να έρθει έβαλα πάλι το αυτί μου και ο ήχος ακουγόταν πάλι λίγο λιγότερο. Όταν ήρθε η γυναίκα μου ο ήχος σταμάτησε.
Ίσως ο Άγιος -του οποίου τη βοήθεια έχω ζητήσει πολλές φορές- να ήθελε να μου στείλει ένα μήνυμα να κάμψω τον φόβο μου για τυχόν επανεμφάνιση της αρρώστιας στις επόμενες εξετάσεις, και να πάρω δύναμη! Και το κατάφερε.
Έκτοτε όταν έρχονται σκέψεις φόβου θυμάμαι αυτή τη στιγμή και οι φοβίες σβήνουν.
Β.Κ.